Dla prawidłowego zdiagnozowania zaburzenia zachowania konia, należy przeprowadzić precyzyjny wywiad z właścicielem konia lub osobą obsługującą, a następnie dokonać obserwacji danego osobnika.
Do podstawowych informacji, jakie powinno się uzyskać od właściciela lub opiekuna należą:
- opis zachowania,
- historia konia (wychów, szkolenie, użytkowanie, sposób utrzymania),
- obecny sposób użytkowania i utrzymania,
- stan zdrowia i diagnostyka bólu (we współpracy z lekarzem weterynarii),
- analiza budowy konia i dostrzeżenie ewentualnych wad,
- ustalenie rodzaju temperamentu.
W czasie obserwacji szczególną uwagę należy zwrócić na zachowanie konia podczas odpoczynku, podczas pracy w ręku, podczas pracy z właścicielem bądź opiekunem, oraz podczas użytkowania.
Leczenie i profilaktyka zaburzeń dzieli się na trzy podstawowe kierunki.
Pierwszą metodą jest oddziaływanie na psychikę zwierzęcia czynnikami psychologicznymi i żywieniowymi, która polega na nie karaniu zwierzęcia za okazywanie zaburzeń oraz usuwaniu możliwych przyczyn ich powstawania przez maksymalne dostosowanie środowiska do potrzeb zwierzęcia. W przypadku koni to zwiększenie ilości czasu przebywania na pastwisku, zapewnienie ciągłego dostępu do paszy objętościowe i zapewnienie towarzystwa innych koni. Postępowanie takie ma na celu zwiększenie ilości bodźców środowiskowych w przypadku nudy oraz zmniejszenie częstotliwości sytuacji awersyjnych w przypadku nadmiaru bodźców stresowych. Metoda ta jest najskuteczniejsza w walce z zaburzeniami zachowania koni.
Drugą metodą są zabiegi chirurgiczne stosowane u koni łykawych i ogryzających przedmioty, tzw. zmodyfikowana metoda Forsalla. Polega ona na „obustronnym przecięciu i skąpym usunięciu mięśni zatok policzkowych w celu obniżenia siły wytwarzania podciśnienia w jamie ustnej i nefrektomii gałązki brzusznej nerwu dodatkowego w celu obniżenia aktywności mięśnia mostkowo-żuchwowego”. Skuteczność zabiegu waha się od 30 do 100% w zależności od fazy rozwoju stereotypii.
Ostatnim sposobem są metody farmakologiczne, polegające na podawaniu zwierzęciu leków o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy. Środki te zmniejszają napięcie autonomicznego układu nerwowego, przez regulację poziomu dopaminy i serotoniny w synapsach i komórkach nerwowych mózgu lub wywierają efekt w wyniku blokowania receptorów opioidowych.
Najprościej rzecz ujmując - należy koniom zapewnić warunki bytowania jak najbardziej zbliżone do naturalnych, a problemy z zachowaniem będą mniej uciążliwe ;) Nuda to początek kłopotów.
Zobacz też:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz